Üç film daha gördüm. Festival filmleri ağır oluyor, insan daralacak gibi de oluyor ama seven, anlayan bir kitle var. Festival seyircisi sinemada mısır yemez, telefonu çalmaz, sarmaş dolaş oturmaz,yanındaki ile konuşmaz, filmin sonundan gayri yazılarına da bakar, her filmden sonra kafası biraz karışır, sorgu sual eder … Bugünkü iki film biraz yordu beni ama değişik dünyalara uzandım. Bu filmler yapmadığımız, yapamadığımız, aklımıza gelmeyen şeylere bizi seyirci kılıyor, kahramanlarla empati kurmuş gibi oluyoruz. Bazen yerlerinde olmak istiyoruz, bazen olduğumuz yere şükür etmek geliyor içimizden. Sonuçta bu da bir bilgilenme, öğrenme şekli.
ALLAH İZİN VERİRSE (GOD WİLLİNG) Antidepresan, İtalyan işi. Komedi, dram arası. Başarılı bir cerrah ama evde başarışız. Bir kız bir oğlan iki çocuk, onlar da hayal kırıklığı, kız tembel, oğlan cerrah olacakken rahip olmaya niyetleniyor. Evin annesi aktivist olmaya niyetlenirken baba da oğlanı kurtaracam derken … hoş bir film, izleyici ödülü ve yönetmen ödülü de varmış.
TEKİR (TOMCAT) Baş rolde bi de kedi var. Ama adı Musa. Bilinçli konmuş 🙂 Mayınlı Bölge kategorisi. Yani izlemeye herkesin yüreği yetmez. Ortada bir aşk var ama taraflar hem cins, aynı beyaz diziler tadında, gençler orkestrada çalıyor, temiz titiz, düzenli, bağ bahçe işleri, evde parti, cinsellik kadınlara Emanuel serisi gibi. Fakaaaat eşlerden birinin şiddet eğilimi varmış, sen kediyi bir fırlat ve ölsün. Öbür eş bunalıma girdi, ilişki bozuldu, sonra toparlandılar ama filmin sonunda ben dağıldım 🙂 Avusturya sineması. En iyi film ödülü var.
BİR AİLE FİLMİ (FAMİLY FİLM) Uluslar arası yarışma kategorisi. Çek Cumhuriyeti yapımı. Burada da baş rollerden birinde köpek var. Dört kişilik bir aile, anne baba önden tatile gidiyor, sonradan çocuklarda gelecek, fakat anne babadan haber alınamıyor, bir deniz kazası, öldü sanılırken ölmemişler, kavuşma, ağır bir hastalık, ona bağlı bir sürpriz gerçek, dağılıp, toplanan, tekrar dağılan toplanan aile filmi,
Her işin başı sevgi de o da bir yere kadar dedirten filmler bunlar, yani her şeyin bir sonu var, bu sonu anlayanlar var, kabul etmeyenler var, sona yaklaşırken görenler var … yani hayat çeşit üstüne, her şeyden çeşit çeşit var. Kaldı iki film, bi belgesel, final günlüğünde izlediğim en iyi üç filmi seçicem.
Evin Annesinin Günlüğü 